ၿမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔သည္ ပါဠိဘာသာစကားမွ ေ၀ါဟာရပုဒ္မ်ားကုိျမန္မာမႈျပဳ၍ အသုံးျပဳေလ့ရွိၾကပါသည္၊၊
“၀ိပါက”ပုဒ္မွ က-အကၡရာေပၚတြင္‘အသတ္’ထည့္၍ “၀ိပါက္”ဟု ျမန္မာမႈျပဳျပီး၊ “ေတာ္”ဆုိသည့္ အဆုံးသတ္စကားလုံးထည့္၍ “၀ိပါက္ေတာ္”ဟု ျမန္မာေ၀ါဟာရအသစ္တစ္လုံး ျမန္မာစာေပတြင္ ေပၚထြက္လာသည္ကုိ ဘာသာေဗဒရႈေဒါင့္မွ ေလ့လာရရွိႏုိင္ပါသည္၊၊
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ျပီးမွ ၀ဋ္ေၾကြး(၁၂)မ်ဳိးကို ခံစားခဲ့ရပါသည္၊၊ (၁၂)မ်ဳိး- ေသာ၀ဋ္ေၾကြးမ်ားကိုပင္ ၀ိပါက္ေတာ္(၁၂)ပါးဟု ေခၚခဲ့ၾကပါသည္၊၊
ပါဠိေ၀ါဟာရ“၀ိပါက”ပုဒ္သည္ ျမန္မာအဓိပၸါယ္“အက်ဳိး”ဟု မွတ္သားႏုိင္ပါသည္၊၊ မေကာင္းသည့္ အက်ဳိး(၁၂)မ်ဳိးတုိ႔ကို ျမတ္စြာဘု- ရားရွင္ခံစားခဲ့ရသည္ကုိ ၀ိပါက္ေတာ္(၁၂)ပါးဟု ဆုိလုိပါသည္၊၊
၀ဋ္ေၾကြး(၁၂)မ်ဳိးကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ဘုရားမျဖစ္မွီ (၃၅)ႏွစ္လုံးလုံးမခံစားခဲ့ရဘဲ၊ ဘုရားအျဖစ္ သို႔ေရာက္ျပီးမွ (၁၂)မ်ဳိးစလုံးကိုခံစားရသည္မွာ ေလ့လာသင့္သည့္အေျခအေန ျဖစ္ပါသည္၊၊
(1) ဒုကၠရစရိယ(၆)ႏွစ္က်င့္ရျခင္း ဆင္းရဲခံစားရျခင္း၊
(2) မုဒိန္းမႈ၊ လူသတ္မႈ စြပ္စြဲခံရျခင္း၊
(3) အသေရျဖက္ခံရျခင္း၊
(4) ေလးျဖင့္ လုပ္ၾကံခံရျခင္း၊
(5) ဆင္ျဖင့္ လုပ္ၾကံခံရျခင္း၊
(6) ေက်ာက္တုန္းျဖင့္ လုပ္ၾကံခံရျခင္း၊
(7) ခြဲစိပ္ခံရျခင္း၊
(8) တိရစၧာန္အစာကို စားရျခင္း၊
(9) ခါးကုိက္သည့္ေရာဂါ ခံစားရျခင္း၊
(10) ဗုိက္ေအာင့္သည့္ေရာဂါ ခံစားရျခင္း၊
(11) ေခါင္းကိုက္ေရာဂါ ခံစားရျခင္း၊
(12) ၀မ္းေလ်ာေရာဂါ ခံစားရျခင္း၊၊
၀ဋ္ေၾကြး(၁၂)မ်ဳိးကို အေသးစိတ္ ေလ့လာသုံးသပ္ၾကည့္လ်င္-
(1) မုဒိန္းမႈ၊ လူသတ္မႈျဖင့္စြပ္စြဲခံရသည့္၀ဋ္ေၾကြး(၂)ခု၊
(2) လုပ္ၾကံခံရသည့္၀ဋ္ေၾကြး(၃)ခု၊
(3) ေရာဂါခံစားရသည့္၀ဋ္ေၾကြး(၄)ခု၊
(4) အက်င့္မွားျခင့္ဆင္းရဲျခင္း၀ဋ္ေၾကြး(၁)ခု၊
(5) အေနအစားဆင္းရဲျခင္း၀ဋ္ေၾကြး(၁)ခုႏွင့္၊
(6) ခြဲစိပ္ကုသခံရသည့္၀ဋ္ေၾကြး(၁)ခု၊ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ေတြ႔ႏုိင္ပါသည္၊၊
ေဆးဘက္ဆုိင္ရာ၀ဋ္ေၾကြးဟုဆုိႏုိင္သည့္ ၀ဋ္ေၾကြး(၅)ခုမွာ လူတုိင္းနီးပါးမွ်ခံစားရေလ့ ရွိေသာေၾကာင့္ ၀ိပါက္ေတာ္တစ္ပါးဟုေခၚရန္ပင္ ခက္ခဲသေယာက္ျဖစ္ေနပါသည္၊၊ အစားဆင္းရဲျခင္းမွာလည္း လူတုိင္း ၏ဘ၀တြင္ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါခံစားရေလ့ရွိသည့္ သာမန္ဆင္းရဲတစ္မ်ဳိးမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္၊၊
အသက္ကိုလုပ္ၾကံခံရသည့္၀ဋ္ေၾကြး(၃)မ်ဳိးႏွင့္၊ မုဒိန္းမႈ၊ လူသတ္မႈတုိ႔ျဖင့္စြပ္စြဲခံရသည့္ ၀ဋ္ေၾကြး (၂)မ်ဳိးမွာမူ သိသာထင္ရွားသည့္ ၀ဋ္ေၾကြးအဆုိးမ်ားဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္၊၊
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ဘုရားျဖစ္ျပီးသည့္တုိင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္၀ဋ္ေၾကြးမ်ားကို ခံစားေနရေသးသည္ကို ေလ့လာမွတ္သားျပီး၊ သာမန္လူတုိ႔အတြက္မူ မိမိလုပ္ခဲ့ဘူးသမွ် မေကာင္းသည့္အက်ဳိးေပးမ်ားကို ဘ၀တစ္ခုခုတြင္ ဧကန္မုခ်ခံစားၾကရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သုံးသပ္ဆင္ျခင္သင့္လွပါသည္၊၊
“ဒုကၠရစရိယ(၆)ႏွစ္ က်င့္ရျခင္းဆင္းရဲ”
ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္က ေဗဒင္ပညာကို တစ္ဖက္ကမ္း ခပ္တတ္ကြ်မ္းသည့္ပုဏာလူမ်ဳိး “ေဇာတိပါလ”လူငယ္ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္၊၊
ပညာတတ္သည့္အေလ်ာက္ မာန္မာနအလြန္ၾကီးျပီး၊ ကႆပဘုရားရွင္ကို “ဒီလုိခဲယဥ္းတဲ့ အသိညာဏ္ကို ဒီလုိကတုံး တုံးထားတဲ့ ကိုယ္ေတာ္က ရႏုိင္ပါ့မလား”ဟု စကားတစ္ခြန္းေျပာခဲ့ပါသည္၊၊
ျဖစ္စဥ္ကုိေလ့လာၾကည့္လ်င္ ဘုရားအေလာင္းျဖစ္သည့္တုိင္ ဘုရားစင္စစ္ကိုေတြ႔ေနပါလ်က္ မယုံၾကည္၊ မၾကည္ညဳိႏုိင္သည့္အေျခအေနျဖစ္ပါသည္၊၊ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ စကားေၾကာင့္ပင္လ်င္ ျမတ္စြာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ကိုယ္တုိင္ဘုရားျဖစ္ရန္က်င့္ေသာအခါ အက်င့္မွားၾကီးတစ္ခုကို(၆)ႏွစ္ ၾကာက်င့္ရသည့္ဆင္းရဲျခင္း၀ဋ္ေၾကြးကုိ ခံစားရျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊
ဗုဒၶဘာသာ၀င္အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ဒုကၠရစရိယ(၆)ႏွစ္က်င့္ျပီးေအာင္ျမင္သျဖင့္ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူသည္ဟု အသိမွားေနၾကပါသည္၊၊
မဟုတ္ပါ၊ ဒုကၠရစရိယအက်င့္သည္ “အတၱကိလမထ”ဟုေခၚေသာ ခႏၶာကိုယ္ကိုႏွိပ္စက္ညွင္းပမ္း ေသာအက်င့္တစ္မ်ဳိးမွ်သည့္အတြက္ အက်င့္ေကာင္းမဟုတ္သကဲ့သုိ႔ ဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ ေတာ္မူ သည္မွာလည္း ဒုကၠရစိယအက်င့္ေၾကာင့္ မဟုတ္ဟု ပါဠိစာေပက်မ္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ဒုကၠစရိယကိုက်င့္ျပီးမွ ဒုကၠစရိယအက်င့္သည္ ဘုရား အျဖစ္သို႔ပို႔ေဆာင္ႏုိင္ေသာလမ္းစဥ္မဟုတ္မွန္းသိရွိ၍၊ စြန္႔လႊတ္ျပီး မစၨ်ိမပဋိပါဒဟုေခၚေသာ “မဂၢင္ (၈)ပါး”အက်င့္ျဖင့္သာလ်င္ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ေတာ္မူရပါသည္၊၊
အျခားအျခားေသာ ဘုရားရွင္အဆူဆူတုိ႔သည္ ဒုကၠရစရိယအက်င့္ကို ရက္ပုိင္းမွ်က်င့္ရေသာ္လည္း ေဂါတမဗုဒၶဘုရားရွင္မွာမူ လမ္းမွားၾကီးတစ္ခုကိုအခ်ိန္(၆)ႏွစ္ၾကာသည္အထိ ဆင္းရဲပမ္းပမ္းစြာက်င့္ သုံးရျခင္းမွာ၀ဋ္ေၾကြးတစ္ခု ျဖစ္ပါေတာ့သည္၊၊
“မုဒိန္းမႈ၊ လူသတ္မႈ၊ အေလာင္းေျဖာက္ျဖက္မႈျဖင့္ စြပ္စြဲခံရသည့္၀ဋ္ေၾကြး”
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ ေနစဥ္ကျဖစ္ပါသည္၊ ဘာသာျခားေခါင္းေဆာင္ မ်ားသည္ ဘုရားရွင္အားက်ရႈံးေစလုိသည့္အတြက္ အမ်ဳိး(ပရဗုိဇ္မ)တစ္ေယာက္ႏွင့္ အမ်ားအထင္လြဲေအာင္ျပဳျပီး၊ ပရဗုိဇ္မကိုသတ္၍ အေလာင္းကုိေဇတ၀န္ေက်ာင္းတုိက္အတြင္းမွ အမႈိက္ပုံထဲတြင္ျမွဳပ္ႏွံ ထားၾကပါသည္၊၊
ပရဗုိဇ္မတစ္ဦးေပ်ာက္ဆုံးေနေၾကာင္း ရွင္ဘုရင္အားတုိင္ၾကားျပီး ရွာေဖြေသာအခါ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း အတြင္းမွေတြ႔သျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္တပည့္မ်ားမွ ပရဗုိဇ္မကိုမုဒိန္းက်င့္ျပီး၊ သတ္ျဖတ္လ်က္အေလာင္းကို ေျဖာက္ျဖက္ျပစ္သည္ဟု ျပည္သူအမ်ားသိေအာင္ သတင္းလႊင့္ၾကပါသည္၊၊
ျပည္သူအခ်ဳိ႔ ဘာသာျခားမ်ား၏သတင္းလႊင့္မႈကိုယုံၾကည္ျပီး၊ ဘုရားရွင္ႏွင့္သံဃာေတာ္မ်ားအေပၚ အၾကည္ညဳိပ်က္ စြပ္စြဲၾကသည့္၀ဋ္ေၾကြးကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ခံစားရပါသည္၊၊
ေဖာ္ျပပါ၀ဋ္ေၾကြးကို ခံစားရသည္မွာ ဘုရားေလာင္းေတာ္သည္ ဖုႆျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္ က“မုနာလိ”အမည္ရသည့္ လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ျပီး၊ “ပေစၥကဗုဒၶါ”တစ္ပါးအား မဟုတ္မတရား စြပ္စြဲခဲ့သည့္ကံေၾကာင့္ ၀ဋ္ေၾကြးအျဖစ္ျပန္လည္ ခံစားရျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊
“အသေရျဖက္ စြပ္စြဲခံရသည့္၀ဋ္ေၾကြး”
ဘာသာျခားေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အလြန္လွပသည့္ “စိဥၥမာဏ၀ိကာ”အမည္ရွိ အမ်ဳိးသၼီးကိုေစခုိင္းၾက ပါသည္၊၊ စိဥၥမာဏသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္မွ တရားနာပရိသတ္အားတရားေဟာေနစဥ္ ကိုယ္၀န္အရင့္ အမာၾကီးဟန္ေဆာင္လ်က္“ဒီဗုိက္က ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ရသည့္ ဗုိက္”ဟု လူလယ္ေခါင္တြင္ အသေရျဖက္စြပ္စြဲသည့္ေဘးကုိ ခံစားရပါသည္၊၊
ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ေ၀ႆဘူဘုရားရွင္လက္ေတာ္တုန္းက ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ “နႏၵမေထရ္”ကို စြပ္စြဲခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ယၡဳကဲ့သုိ႔ဘုရားျဖစ္ျပီးခ်ိန္တြင္ အသေရျဖက္စြပ္စြဲခံရသည့္၀ဋ္ေၾကြးကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊
“ပထမအၾကိမ္ လုပ္ၾကံခံရျခင္း၀ဋ္ေၾကြး”
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေတာရေက်ာင္းတြင္ေနေတာ္မူစဥ္က ျဖစ္သည္၊၊ အရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ အဇာတ သတ္ရွင္ဘုရင္၏ အေထာက္အပံ့ကိုရယူျပီး၊ လက္ေျဖာင့္ေလးသမားမ်ားကိုငွားရမ္း၍ ျမတ္စြာဘုရား ရွင္အား သတ္ခုိင္းျခင္း၀ဋ္ေၾကြးကို ခံစားခဲ့ရပါသည္၊၊
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀တစ္ခုတြင္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္၊၊ နားမလည္ ေသးသည့္အရြယ္ျဖစ္ေစကာမူ ပေစၥကဗုဒၶအရွင္ျမတ္တစ္ပါးအား ေသေစလုိသည့္စိတ္ျဖင့္ ေက်ာက္စရစ္ခဲမ်ားျဖင့္ ျပစ္ေပါက္ခဲ့ပါသည္၊၊
ထုိအျပစ္ေၾကာင့္ပင္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူျပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ လက္ေျဖာင့္ေလးသမားငွား၍ လုပ္ၾကံရျခင္း၀ဋ္ေၾကြးကို ခံစားရျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊
“ဒုတိယအၾကိမ္ လုပ္ၾကံခံရျခင္း၀ဋ္ေၾကြး”
ပထမလုပ္ၾကံမႈ မေအာင္ျမင္ေသာ အရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ ဒုတိယအစဥ္အျဖစ္ျဖင့္ တုိင္းျပည္ဘုရင္ႏွင့္ ေပါင္းျပီး၊ စစ္တုိက္ရာတြင္ အသုံးျပဳသည့္ဆင္ဆုိးၾကီးတစ္ေကာင္ကို အရက္တုိက္၍ျမတ္စြာဘုရားလာမည့္လမ္းတြင္ လႊတ္ေပးျပီးလုပ္ၾကံခဲ့ပါသည္၊၊
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀တစ္ခုတြင္ ဆင္စီးသူရဲေကာင္းျဖစ္ခဲ့ပါသည္၊၊ ထုိအခ်ိန္က ပေစၥက- ဗုဒၶအရွင္ျမတ္တစ္ပါးကို ဆင္ျဖင့္တုိက္ျပီးႏွိပ္စက္ခဲ့သည့္အတြက္ ယၡဳဘုရားျဖစ္ေတာ္မူျပီးအခ်ိန္တြင္ ဆင္ျဖင့္လုပ္ၾကံခံရျခင္း၀ဋ္ေၾကြး ေပးဆပ္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊
“တတိယအၾကိမ္ လုပ္ၾကံခံရျခင္း”
အရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ ႏွစ္ၾကိမ္တုိင္တုိင္ စနစ္တက်စီမံအကြက္ခ်၍လုပ္ၾကံေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရား ရွင္သည္ အသက္မေသဘဲလြတ္ေျမာက္ေနေသးသည္ကို မခံမရက္ႏုိင္ျဖစ္ျပီး၊ တတိယအၾကိမ္တြင္မူ အျခားသူကိုမခုိင္းေစေတာ့ဘဲ ကိုယ္တုိင္လုပ္ၾကံရန္ က်ဳိးစားပါေတာ့သည္၊၊
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ဂိဇၥ်ကုဋ္ေတာင္ေျခရင္းမွ ကမၼဌာန္းေက်ာင္းတြင္ ေနစဥ္ကျဖစ္ပါသည္၊၊ ျမတ္ စြာဘုရားရွင္သည္ ေတာင္ေအာက္တြင္လမ္းေလ်ာက္လ်က္ စၾကၤန္ကမၼဌာန္းရႈမွတ္ေနစဥ္ ေတာင္ေပၚမွ အလြန္ၾကီးမားသည့္ေက်ာက္တုန္းၾကီးကို ျမတ္စြာဘုရားမေရွာင္ရွားသာသည့္ေနရာအေရာက္တြင္ လွိမ့္ခ်လုိက္ပါသည္၊၊
ေက်ာက္တုန္းၾကီးသည္ အျခားေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုႏွင့္တုိက္မိျပီး ေဘးလမ္းလြဲသြားေသာေၾကာင့္ အသက္မေသေသာ္လည္း ပဲ့ထြက္လာသည့္ေက်ာက္ခြ်န္ျဖင့္ ေျခေထာက္ကိုထိသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား ရွင္သည္ လဲက်ျပီးထမ္းစင္ျဖင့္သယ္ယူရသည္အထိ ျပင္းထန္သည့္ေ၀ဒနာကို ခံစားခဲ့ရပါသည္၊၊
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀တစ္ခုတြင္ ဖေအတူမေအကြဲ ညီအကုိတစ္ေယာက္ကုိ အေမြလုျပႆနာျဖင့္ ေက်ာက္တုန္းျဖင့္ထုသတ္ခဲ့သည့္အတြက္ ၾကမၼာ၀ဋ္ေၾကြးကို ဘုရားျဖစ္ျပီးသည့္တုိင္ မရႈမလွခံယူရျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊
“ခြဲစိပ္ကုသခံရျခင္း၀ဋ္ေၾကြး”
ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား အရွင္ေဒ၀ဒတ္လွိမ့္ခ်လိုက္သည့္ ေက်ာက္တုန္းၾကီးမွ အစတစ္စျဖင့္ထိသျဖင့္ ေျခေထာက္ကို မွန္ခဲ့ပါသည္၊၊
ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ေျခေထာက္တြင္အတြင္းေက်ဒဏ္ရာျဖစ္ျပီး ျပင္းထန္ သည့္ေ၀ဒနာကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ခံစားေတာ္ မူရပါသည္၊၊
ေျခေထာက္ကို သမားေတာ္ၾကီးဆရာဇီ၀ကမွ စမ္းသတ္ျပီး၊ ခြဲစိပ္ကုသမွေပ်ာက္ကင္းႏုိင္သျဖင့္ ေျခ ေထာက္ကို ခြဲစိပ္ကုသမႈခံယူခဲ့ရပါသည္၊၊
ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ခႏၶာကုိယ္အစိတ္အပုိင္းတစ္ေနရာတြင္ ယၡဳကဲ့သုိ႔ဓားထက္ထက္ျဖင့္ ခြဲစိပ္ကုသမႈခံယူရျခင္းမွာလည္း ၀ဋ္ေၾကြးတစ္ခုပင္ျဖစ္ပါသည္၊၊
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀တစ္ခုတြင္ ပတၳိ၀ရွင္ဘုရင္တစ္ပါး ျဖစ္ခဲ့ဘူးပါသည္၊၊ ျပည္သူတစ္ ေယာက္ကို လွံျဖင့္ထုိးသတ္ခဲ့ဘူးေသာေၾကာင့္ ဘုရားျဖစ္ျပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ ေျခေထာက္ကုိခြဲစိပ္ကုသခံရသည့္၀ဋ္ေၾကြးကို ခံစားရျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊
“တိရစၧာန္အစာကို စားရျခင္း၀ဋ္ေၾကြး”
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေ၀ရဥၥာျမဳိ့ေတာ္သို႔ေရာက္စဥ္က ဆြမ္းမရရွိသျဖင့္ ျမင္းေကြ်းသည့္ဂ်ဳံကို ျဖစ္သလို ခ်က္ျပဳပ္၍ စားသုံးခဲ့ရပါသည္၊၊
ျမတ္စြာဘုရားအျဖစ္သို႔ေရာက္ျပီးသည့္တုိင္ အစားအေသာက္ အခက္အခဲျဖစ္ေနသည္ကို မည္သူမွမ သိလုိက္ဘဲ ဆင္းဆင္းရဲရဲျမင္းေကြ်းသည့္ အစာၾကမ္းကို(၃)လတိတိ စားသုံးရျခင္းသည္ ၀ဋ္ေၾကြးတစ္ ခုပင္ ျဖစ္ပါသည္၊၊
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဖုႆဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္တုန္းက လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္၊၊ သံဃာေတာ္မ်ား သေလးဆန္ေကာင္းေကာင္းကို ဘုန္းေပးၾကသည္ကိုေတြ႔ျမင္ျပီး၊ “ဒီကိုေတာ္ ေတြ ဆန္ေကာင္းေကာင္းမစားၾကနဲ႔၊ မုေယာဆန္(ဂ်ဳံ)ကိုသာ စားၾက၊”ဟု ေျပာဆုိေျပာဆုိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ယၡဳဘုရားျဖစ္ျပီးခ်ိန္တြင္ မုေယာဆန္ၾကမ္းကိုစားရျခင္း၀ဋ္ေၾကြးကို ခံစားရျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊
အစားအစာႏွင့္ပတ္သက္၍ "စာေရးသူအရွင္"၏ျဖစ္စဥ္ကုိ စကားစပ္မိသျဖင့္ လွစ္ဟလုိပါေသးသည္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ရွိစဥ္က ျဖစ္ပါသည္၊ အဂၤလိပ္စာျမန္ျမန္တတ္ခ်င္လြန္းသျဖင့္ ေငြမေပးဘဲအလကားတက္ခြင့္ရသည့္ သင္တန္းငါးခုခန္႔ကို တျပဳိင္တည္း တက္ေနခဲ့ပါသည္၊၊
ဆရာၾကီးဦးျမၾကဳိင္၏ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းသို႔ မနက္ပိုင္းႏွင့္ေန႔လယ္ပုိင္းတက္ခဲ့ပါသည္၊ မနက္အေစာပိုင္း အတန္းခ်ိန္ျပီးဆုံးေသာအခါ ေန႔လယ္စာထမင္းစားခ်ိန္(၁)နာရီ ေပးပါသည္၊၊ ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူ(၁၀၀)ခန္႔ ရွိပါသည္၊၊
အမ်ားတကာထမင္းဘူးဖြင့္၍၄င္း၊ သင္တန္းတြင္းထမင္းဆုိင္မွ၄င္း၊ ထမင္းစားေနၾကခ်ိန္တြင္ အရွင္သည္ ထမင္းဘူးလဲမပါ၊ ၀ယ္စားစရာအႏွီေငြစေငြနလည္းမပါေသာေၾကာင့္၊ ေန႔လည္ပုိင္းသင္တန္းမစမွီအထိ လွည္းတန္းအ၀ုိင္းပတ္ပတ္လည္မွ စာအုပ္ဆုိင္မ်ားတြင္ စိတ္ပါလွသည္မဟုတ္ဘဲ စာအုပ္မ်ဳိးစုံကုိ ဟုိဟုိသည္သည္လွန္ေလွာေနျခင္းျဖင့္ ထမင္းစားခ်ိန္ကိုျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္မွာ ရပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္၊၊
“ေခါင္းကိုက္ျခင္း၀ဋ္ေၾကြး”
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ခါးမၾကာခဏနာသည့္ေရာဂါကုိ ခံစားရေလ့ရွိပါသည္၊၊ ေခါင္းကုိက္၊ ေခါင္းမူး သည့္ေ၀ဒနာကို ခံစားရသည့္၀ဋ္ေၾကြးျဖစ္ပါသည္၊၊
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀တစ္ခုတြင္ တံငါသည္မိသားစုတြင္ ျဖစ္ရပါသည္၊၊ မိဘမ်ားမွ ငါးကုိ ေခါင္းထုသည္ကုိ သေဘာက်ႏွစ္သက္မိေသာေၾကာင့္ ယၡဳဘ၀တြင္ ေခါင္းကိုက္သည့္ေ၀ဒနာကို ၀ဋ္ေၾကြးအျဖစ္ျဖင့္ ခံစားရျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊
“ခါးနာသည့္၀ဋ္ေၾကြး”
ျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀တစ္ခုတြင္ လက္ေ၀ွ႔သမားျဖစ္ခဲ့ပါသည္၊၊ ျပဳိင္ဘက္ကို ခါးခ်ဳိး ခဲ့သည့္၀ဋ္ေၾကြးေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ေတာ္မူျပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ ခါးနာ ခါးကိုက္သည့္ေ၀ဒနာကုိ ခံစားရျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊၊
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ တစ္ခါတရံ သံဃာေတာ္မ်ားကို ညပိုင္းတရားေဟာေနစဥ္ ခါးကိုက္ေ၀ဒနာထလာ- သျဖင့္ အရွင္သာရိပုတၱရာအား ဆက္လက္တရားေဟာခုိင္းျပီး၊ ခါးနာသက္သာေစရန္ လွဲေနရသည္ ဟု ပါဠိစာေပက်မ္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊
“၀မ္းေလ်ာျခင္း ၀ဋ္ေၾကြး”
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အသက္(၈၀)ျပည့္လုနီးနီးအရြယ္တြင္ ေသြး၀မ္းအၾကီးအက်ယ္သြားသည့္ေ၀ဒနာကို ခံစားခဲ့ရပါသည္၊၊
ေႏြရာသီေနပူပူအခ်ိန္တြင္ ၀က္သားစားမိေသာေၾကာင့္ ၀မ္းသြားျခင္းျဖစ္သည္ဟု က်မ္းအခ်ဳိ႔တြင္ဆုိေသာ္လည္း အမွန္စင္စစ္ ၀ဋ္ေၾကြးေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း ပါဠိစာေပပညာရွင္တုိ႔မွ ဆုံးျဖတ္ၾကပါသည္၊၊ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀တစ္ခုတြင္ ေဆးဆရာျဖစ္ခဲ့ျပီး၊ ေဆးဖုိးမေပးသည့္ သူေဌးတစ္ဦးကုိ ၀မ္းႏႈတ္ေဆးကို လိမ္လည္ေကြ်းခဲ့ေသာေၾကာင့္ ယၡဳ၀ဋ္ေၾကြးကုိခံစားရျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊၊
ေဆြးေႏြးေဖာ္ျပခဲ့ျပီးသည့္ ၀ဋ္ေၾကြး(၁၂)မ်ဳိးတြင္ နံပတ္(၇)မွ(၁၂)အထိ ၀ဋ္ေၾကြး(၇)မ်ဳိးမွာ လူတုိင္းနီး- နီးတြင္မၾကာခဏျဖစ္ေလ့ရွိသည့္ သာမန္၀ဋ္ေၾကြးမ်ားဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္၊၊ အျခား၀ဋ္ေၾကြးမ်ားမွာမူ အမွန္တကယ္ၾကဳံေတြ႔လာလ်င္ အသက္မေသသည့္တုိင္ ျပင္းထန္လြန္းသည့္၀ဋ္ေၾကြးမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ေၾကာက္ဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္၊၊
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေသာ္မွ ၀ဋ္ေၾကြးအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ခံစားရေသးသည္ကုိ ေလ့လာသိရွိျခင္းအားျဖင့္ မိမိ တုိ႔ဘ၀တြင္လည္း ဆုိးက်ဳိးမ်ားကိုခံစားရသည့္အခါ “ဒီလုိဒုကၡမ်ဳိး ငါတုိ႔ျမတ္စြာဘုရားေသာ္မွ မလြတ္၊ ငါတုိ႔ကဲ့သုိ႔သာမန္လူမ်ားအတြက္မူ မထူးဆန္းပါတကား”ဟု စိတ္ေျဖတတ္ျခင္းအက်ဳိးကို ရရွိႏုိင္ပါသည္၊၊
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ပါရမီေတာ္(၁၀)ပါးကိုက်င့္သုံးေအာင္ျမင္ျပီး၊ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ျပီးသည့္တုိင္ ၀ိပါက္ေတာ္(၁၂)ပါးဟု အမ်ားတကာသိေနၾကသည့္ ၀ဋ္ေၾကြးမ်ားကုိခံစားေနရေသးသည္ကို သတိျပဳဆင္ျခင္ျပီး၊ ဘ၀တြင္ အကုသိုလ္လုပ္ရပ္မ်ား၏ေၾကာက္စရာေကာင္းပုံႏွင့္ ေရွာင္လြဲမရႏုိင္ပုံကုိ သတိျပဳသင့္လွပါသည္၊၊
“အဆုိး၀ါးဆုံး၀ဋ္ေၾကြး(၃)မ်ဳိးျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိလုပ္ၾကံ၀ံ့သူမွာ ဘာသာျခားတစ္ဦးမဟုတ္ဘဲ သကၤန္း၀တ္ထားသည့္ သံဃာတစ္ပါးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ရဟန္းသံဃာျဖစ္လင့္ကစား သတိျပဳ ေရွာင္ရွားသင့္လ်င္ ေရွာင္ရွားသင့္ေၾကာင္းကိုလည္း ယေန႔ေခတ္ႏုိင္ငံေရးေလာကမွ သံဃာအခ်ဳိ႔၏ အမူအရာမ်ားကိုေလ့လာသုံးသပ္ျပီး သခၤန္းစာရယူႏုိင္ပါသည္၊၊”
ခံစားခ်က္ျပင္းထန္လြန္းျပီး တစ္စုံတစ္ရာကိုျဖစ္ေစ၊ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုျဖစ္ေစ မုန္းတီးလြန္းသည့္ စိတ္မ်ဳိး(ေရာဂါတစ္မ်ဳိး)၀င္လာလ်င္ လူသားသည္တိရစၧာန္ရုိင္းထက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကိုျပဳ လုပ္ေလ့ရွိေၾကာင္းကို သမုိင္းသခၤန္းစာမ်ားစြာတြင္ ေတြ႔ႏုိင္ပါသည္၊၊
“အလင္းစက္”စာဖတ္သူမ်ားအတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ခံစားခဲ့ရသည့္၀ဋ္ေၾကြး(၁၂)မ်ဳိး အေၾကာင္းကို အေသးစိတ္တင္ျပလုိက္ရပါသည္၊၊ စာတမ္းအတြင္းမွ တစ္စုံတရာဗဟုသုတႏွင့္ သခၤန္း- စာတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကို စာရႈသူရရွိမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရပါသည္၊၊
“အလင္းစက္”စာမ်က္ႏွာမွ စာေပခ်စ္သူမ်ားအားလုံး ၀ဋ္ေၾကြး(၁၂)မ်ဳိးမွ ကင္းေ၀းျပီး၊ ဘ၀သံသရာတြင္ ခ်မ္းသာၾကပါေစေၾကာင္း “အလင္းစက္အရွင္”မွ ဆုမြန္ေျခြလုိက္ရပါသည္၊၊ ၊၊
(က်မ္းကုိး/ အပါဒါန္ပါဠိေတာ္၊ ပုဗၺပိေလာတိကကမၼ ဗုဒၶအပါဒါနက႑၊ အပါဒါနအဌကထာ၊ ပါခ်ဳပ္ဆ- ရာေတာ္ၾကီး အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ၏ “၀ိပါက္ေတာ္(၁၂)ပါး” Prof. Oliver Abenayake’s 2013, Master of Philosophy’s University of BPU, Lectures, တို႔ကိုကုိးကားပါသည္၊၊)
အရွင္ေက၀လ(အလင္းစက္)
{B.A-English, M.A-Phil-Sri Lanka}
မကုဋာရာမျမန္မာေက်ာင္းတုိက္၊
ကုိလံဘုိျမဳိ့၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၊၊ (10/02/2014)
